Historie

V.V. Ollandia

v.v. Ollandia is opgericht op 1 juni 1956. Tot de oprichters en eerste bestuursleden behoorden Janus van de Wiel, Johan Hubers, Pastoor Swinkels, Hein Markus, Driek van Grinsven, Ad van Aarle en Ad Smulders.

De eerste twee jaren van het bestaan beperkte men zich tot het spelen van vriendschappelijke wedstrijden op een stuk weiland, gelegen aan de Schootsedijk. Na aanpassingen aan de eisen van de KNVB werd v.v. Ollandia op 1 augustus 1958 toegelaten tot de afdeling Noord-Brabant en nam de vereniging deel aan de competitie. Op 7 september 1958 werd het terrein officieel in gebruik genomen door middel van een wedstrijd tussen de verenigingen Boskant en Irene uit Gemonde. De aftrap werd verricht door Pastoor Swinkels.

Dat Ollandia lang mensen aan zich weet te binden blijkt uit het klein aantal voorzitters vanaf de oprichting tot heden. Janus van de Wiel vanaf 1956, Sjef Hagelaars vanaf 1961, Ad Roché vanaf 1975, Ad van der Heijden vanaf 1998, Erik Huijbregts vanaf 2009 en huidig voorzitter Maarten van Loon vanaf 2022.

Voetballend had Ollandia in 1963 voor het eerst een kampioenschap te vieren. Een pupillenelftal werd kampioen. Het vaandelteam mocht in 1965 voor het eerst een kampioenschap vieren. In 1970 is Ollandia 1 opnieuw kampioen geworden en werd promotie naar de toenmalige tweede klasse van de afdeling Noord-Brabant afgedwongen. 3 jaar nadien, 1973, moest Ollandia een stapje terug doen maar werd een jaar later weer kampioen en zou Ollandia 10 jaar in diezelfde klasse vertoeven. Het sportieve hoogtepunt van die jaren was 1978. In dat jaar sloot Ollandia 1 de competitie af met een tweede plaats en werd tevens de finale van de Toon Schröderbeker bereikt. Na een fantastisch gespeelde wedstrijd moest Ollandia via een verloren strafschoppenserie het hoofd buigen voor Hoogeloon. De jaren hierna werd het voetballend enigszins moeilijker en in 1983 volgde dan ook de degradatie naar de 3e klasse. Na een andere competitieopzet, waarbij de afdeling Noord-Brabant verviel, heeft Ollandia jarenlang in de 6e klasse gevoetbald. In 1997 wist Ollandia 1 via het behalen van een periodetitel en het winnend afsluiten van de nacompetitie promotie naar de 5e klasse af te dwingen. Helaas moest het een jaar later weer een stap terug doen. Ín 2009, 35 jaar na het laatste, werd Ollandia opnieuw kampioen, ditmaal ongeslagen, en promoveerde het naar de 5e klasse. In 2013 werd er historie geschreven met de promotie naar de 4e klasse via de nacompetitie. Een niveau wat Ollandia tot dan nog nooit bereikt had.

In al die jaren heeft Ollandia zich ontwikkeld tot een gezonde vereniging die een belangrijke rol speelt in het bieden van een prettige ontspanning aan velen. Dit alles is mede mogelijk gemaakt door een gezond financieel beleid met jaarlijks allerlei activiteiten die de vereniging in staat stellen om de alsmaar stijgende kosten te kunnen (blijven) betalen. Het jaarlijks Dorpsfeest (van 1981-2007), de bouw van een kantine in 1989 en de bijdrage van vele sponsors zijn inmiddels de belangrijkste pijlers van het financieel plaatje. Op 10 juli 2004 is daarbij het nieuwe sportpark Ekkerzicht geopend en natuurlijk een volledig nieuwe kleedaccommodatie en kantine. Dit alles is gerealiseerd door volledige zelfwerkzaamheid waarvoor wij eenieder bijzonder erkentelijk zijn. Dat dit zo moge blijven, want dan zal het v.v. Ollandia nog lang goed gaan.

KV Odisco

Op 1 augustus 1964 werd Odisco opgericht. De wederopbouw was bijna voltooid en er was sprake van een nieuwe tijdgeest. De mannen sportten bij voetbalvereniging Ollandia, maar voor de vrouwen was er nog geen teamsport in Olland.  De heren P. van Aarle,  M. Coolen en H. Majoor besloten tot het oprichten van “dameskorfbalvereniging Odisco” (Ons Doel Is SCOren). De vereniging sloot zich aan bij de R.K dameskorfbalbond (later Nederlandse Dames Korfbal Bond) die in die tijd in Zuid-Nederland zeer actief was in de dorpen van Brabant en Noord-Limburg. 
 
Odisco startte met één seniorenteam en zelfs korte tijd een tweede team. De vrouwen droegen groengeruite rokjes met bijpassende ballonbroekjes van de vereniging en een wit shirt of witte blouse van zichzelf, witte kousen en gymschoenen. In Olland was geen sportveld voor de korfbalsters beschikbaar dus trainden en speelden zij de eerste jaren op een wei in het Morgenstraatje. Er werden wedstrijden gespeeld en gewonnen en de start was veelbelovend, maar na enkele jaren zakte het team weg en kozen een aantal dames niet langer voor het korfbal.  Er was geen seniorenteam meer, maar er was in Olland wel een start gemaakt met korfbal voor de vrouwen.
 
Begin jaren 70 had het bestuur van Odisco olv voorzitter Johan van de Wetering   besloten om  Odisco vanaf de jeugd op te gaan bouwen. De wedstrijden en de trainingen waren verplaatst naar de Schootsedijk waar de sportaccommodatie van voetbalvereniging Ollandia was en waar Odisco  een deel van een veld en de kleedaccommodatie mocht gebruiken. Er werden jeugdteams opgericht en vanuit de jeugdteams ontstond er in 1976 – 1977 weer een seniorenteam. Odisco was van uiterlijk veranderd. De groengeruite rokjes waren vervangen door lichtoranje plissérokjes en iedereen droeg dezelfde witte shirts aangeschaft door middel van shirtsponsoring. Daarbij droegen de senioren dezelfde trainingspakken met oranje/witte sporttassen en er kwam een bijpassende vlag die gebruikt werd als Odisco zich officieel presenteerde.   Er werd een trainer aangetrokken met ervaring bij het gemend korfbal: Johan van der Heijden uit Nuenen. Hij trainde de senioren, maar was ook betrokken bij het trainen van de jeugd en hij stimuleerde activiteiten waarvan het jaarlijkse jeugdkamp heel succesvol was. Iedere maand verscheen het clubblad, “Rond de Korf” met advertenties van de Ollandse bedrijven. Vanaf die tijd ging Odisco aan het groeien en de resultaten bleven dan ook niet uit. In 1977 werden de aspiranten en de pupillen kampioen en het jaar daarna promoveerde het vaandelteam naar de tweede klasse en werd het tweede seniorenteam opgericht.  De groei van Odisco zat er goed in, voorzitter was op dat moment Riet van Hout-Hagelaars.  Op een bepaald moment had de vereniging meer dan 90 leden (3 senioren teams en vele jeugdteams) en was 20% van de vrouwen uit Olland lid van Odisco. De vereniging leefde in Olland.  Odisco organiseerde ieder jaar een korfbalstratentoernooi (voorheen touwtrekwedstrijden) waar heel Olland op fanatieke wijze liet zien in welk deel van Olland op dat moment de beste korfballers woonden.
 
Het eerste team bleef presteren op het veld en werd in 1981 weer kampioen met promotie. De dameskorfbalbond had als competitie-indeling één hoofdklasse, met daaronder twee overgangsklassen en daaronder de lagere niveaus.  Odisco heeft in de buitencompetitie en in de zaal overgangsklasse gespeeld, maar de meeste jaren was Odisco een geduchte tegenstander in de eerste klasse en daar deden ze altijd mee voor het kampioenschap. De zaalcompetitie (werd voorheen microcompetitie genoemd) was in het begin niet zo’n succes omdat er in Olland geen zaal was om in te trainen, De Holm was te laag  en De Streepen was duur om te huren en lastig met vervoer in de donkere wintermaanden.  In 1982 lukte het de junioren B om als eerste Odiscoteam in de zaal een kampioenschap binnen te halen, het jaar daarna werd het eerste seniorenteam in de Streepen kampioen door de Flamingo’s te verslaan. In 1984 volgde er weer een promotie in deze competitie.  Er zijn daarna nog heel veel kampioenschappen op het veld en in de zaal behaald. Dit werd altijd gevierd met een grote receptie in De Holm.
 
Behalve de kampioenschappen was er ieder jaar nog een ander hoogtepunt voor de speelsters namelijk het bondstoernooi op Tweede Pinksterdag.  Alle speelsters van jong tot oud gingen dan in de bus naar Veldhoven (later Deurne en nog later naar Veghel) om de hele dag wedstrijden te spelen. Alle verenigingen waren aanwezig en duizenden korfbalsters speelden daar voor de eer van hun club.
In 1986 veranderde de bond het veldkorfbal van drie naar tweevaks. Het middenvak bestond niet meer en ieder  korfbalteam  kromp van 12 naar 8 speelsters. Dat jaar promoveert ons eerste team naar de overgangsklasse en het tweede team werd ook kampioen met promotie. Dat was een prachtig korfbaljaar voor Odisco olv trainer Tonny Martens en met Toos Wouters als voorzitter van het bestuur. Het jaar daarna wisten beide teams zich in die hogere klassen te handhaven. Het volgende seizoen kwam Roel Jansen als trainer en het eerste team werd in de zaal kampioen met promotie. Odisco speelt op een hoog niveau, maar uiteindelijk in 1989 degradeert het eerste team naar de eerste klasse.
 
In de jaren 90 verhuisde Odisco naar het centrum van Olland en werd er achter “De Holm” een veld vrijgemaakt waar men kon trainen en korfballen. Voorheen was daar geen ruimte, maar nadat korfbal tweevaks was geworden, paste het korfbalveld wel achter het gemeenschapshuis.  Er werd een container neergezet voor de materialen en men maakte gebruik van de kleedhokjes in de Holm. John Nooijen een jonge enthousiaste trainer, afkomstig uit het gemengde korfbal werd in die tijd aangetrokken.  Het was de tijd dat de succesgeneratie wat ouder werd en dat er gezocht werd naar jeugd om het eerste team op niveau te houden.  In die tijd kampte Odisco met een tekort aan kaderleden, maar ook het aantal leden liep terug en daarom riep het bestuur olv Josephine van Hout hulp in van de korfbalbond. Dat was een nieuwe bond: de KNKV een bond die was ontstaan uit de fusie van de Nederlandse Dames Korfbalbond en de gemengde korfbalbond. Odisco ging met een projectgroep van de vereniging aan de slag om een analyse te maken van Odisco: “Korfbaltrends, analyse van een korfbalvereniging in beweging”. Er kwamen adviezen uit voor onze vereniging voor een goed technisch kader met een duidelijk opgezette lijn en een plan van jeugd naar senioren, zodat er gewerkt kon worden aan een hoger korfbalniveau, maar ook aan het creëren van meer ruimte voor recreatief korfbal (er was 1 recreatief team) en de opzet van een midweekteam (1995 opgericht). Er werden kaderopleidingen gestimuleerd en uitgevoerd. De korfbalbond adviseerde om gemengde teams op te gaan zetten, maar dat is nooit gelukt.
 
De jaren daarna bleef Odisco een gezonde vereniging, met Gerrit van Gorkum als voorzitter en Leo Evers als trainer.  Het was niet altijd makkelijk maar er werd door het bestuur hard gewerkt om het korfbal voor Olland te behouden.  Er bleven seniorenteams, een midweekteam en voor alle leeftijden een jeugdteam. De inzet ging ook uit naar de realisatie van het sportpark Den Ekker en deze belangrijke stap werd in 2004 gezet. Eindelijk kregen Ollandia en Odisco een gezamenlijke sportaccommodatie binnen de Ollandse kern, een enorme vooruitgang voor beide verenigingen. Voor Odisco betekende het 40 jaar na hun oprichting dat ze voor het eerst een eigen kleedaccommodatie hadden en een ruimte voor wedstrijdbesprekingen en vergaderingen. Odisco had een eigen huis en een plek waar de speelsters zich thuis voelden.  In 2009 werden de junioren  kampioen en op dat moment was het duidelijk dat er weer een groep klaar stond om bij de senioren prijzen te gaan pakken.

In 2013 werd Martijn de Roo voorzitter en hij zorgde met zijn enthousiasme voor een frisse wind en voor nieuwe aanwas. Het bestuur ging samen met trainer Kevin Kuys werken aan een sterk technisch kader dat uitgebreid werd met Ronald  van den Brink. In 2012 waren de senioren kampioen geworden met promotie naar de eerste klasse, maar er werd gewerkt om met dit team toch meer succes te behalen en in 2017 kwam de klapper en werd Odisco kampioen en speelde weer in de overgangsklasse.

In 2014 was het 50-jarig bestaan van Odisco uitgebreid gevierd in Olland en werd er stilgestaan bij de geschiedenis van onze vereniging dat gaf stof tot nadenken. Martijn was in 2018 opgevolgd door Peter van Roosmalen en die ging met het bestuur onderzoeken hoe het korfbal in Olland behouden zou kunnen blijven. Kon het op deze manier voortgaan of waren daar andere stappen voor nodig? Na de zorgvuldige voorbereiding kozen de leden er unaniem voor dat Ollandia de partner was waarmee het korfbal gewaarborgd zou kunnen blijven in Olland en zo ontstond in 2022: SV Olland een vereniging waar je kunt voetballen en waar je kunt korfballen.