Er zijn van die wedstrijden die je heel snel wilt vergeten. Dit was er zo een. Als verslaggever ga je je eigen meer richten op de randverschijnselen. Zoals het mooie sportpark van s.v. Brandevoort, het groot aantal jeugdleden, 43 jeugdteams, het mooie toekomst perspectief voor deze groeiende vereniging en zo kan ik nog wel even doorgaan. Waar het echter toch om draait is de wedstrijd van het eerste elftal van s.v. Brandenvoort tegen het eerste elftal van v.v. Ollandia. En dan wordt het pijnlijk want daar kan ik kort in zijn. Vanaf het eerste moment tot aan het einde van deze “ongelijke” strijd maakte s.v. Brandenvoort uit hoe er gespeeld ging worden. Dat deze pijnlijke conclusie gepaard gaat met een eveneens pijnlijke uitslag van 7-0 mag dan ook niet als verrassend worden gezien. Een uitblinkkende spits Elmaach Zohir mag echter niet ontbreken in het verslag. Met 6 goals was hij van aparte klasse. Wel moet daarbij worden opgemerkt dat hij alle vrijheid kreeg en hem geen strobreed in de weg werd gelegd. Dat was echter niet enkel toe te schrijven aan de onmacht in de Ollandia verdediging maar zeker ook aan de klasse en koelbloedigheid van deze speler.
Voor v.v. Ollandia is het te hopen dat men de draad weer snel opgepakt kan krijgen anders zal het een lange en pijnlijke competitie worden.